Fark ettim ki insanlar buraya yazı yazarken kasıntıdan ölmek üzere ama ben nedense hiç kasıntıya girmedim belkide bir ergen olduğum için mi?

Size ilk başta kendimi tanıtıyım Y şehrinde yaşayan lise 3'e giden bir öğrenci veya şimdi adımızla ergenim. Bu ergenlerin tam olarak açılımını bilmesek de anladığım kadarıyla duygu geçişlerini en üst düzeyde yaşayan, dikkat çekmek için elinden geleni ardına koymayan, amerikan kültürünün etkisinde olan bir grup insan topluluğu oluyoruz sanırsam. Bizim grubun asıl yayılma organları Facebook ve Twitter olsa gerek. Bu aralar hepimiz oradayız. Fotoğraflarımız olsun, paylaşılan atarlı durumlar olsun, göndermeli tweetler olsun dikkatleri üzerimize çekiyoruz.

Peki ya hepimiz mi böyleyiz, hayır belki megolamanlıktan ama ben böyle birisi değilim. Evet ben de Amerikan kültürünün etkisindeyim bunu kabul ediyorum. Dizileriyle olsun, şarkılarıyla olsun bütün nesli ele geçirdiler. Ama geri kalan ergenlikleri daha yaşamadım. İnsanları hayatıma kolay alan biri değilim nedense. Bizimkilerin (ergenler artık bizimkiler oldu) düzinelerce 'kanki'leri var ama nedense benim yok. Sözde benim de varmış ama bence hepsi yalan! Her neyse benim konuma geri dönelim dediğim gibi yakın arkadaşa sahip değilim bununla övünsem mi yakınsam mı hala farkında değilim ama şuan yalnızlık dışından zararını görmedim.

Yalnızlık... Bazı insanlar var yalnız kalmaktan korkar bense kendi kendine mutlu olabilen bir insanım; yalnızlığı seven... Bir gün psikoloji hocam derste dedi ki:"İnsanlara birden fazla şey yüklüyorsun ve insanların bir yanlış hareketini görünce onları kafandan silebiliyorsun. Bu yüzden insanlarla çok yakın değilsin ama sen böyle olmasını istiyorsun. Sen yalnız kalmaktan mutlusun." Hoca bunu dediğinde şaşırdım ilk başta. Düşündüm düşündüm ne demek istediğini bulamadım...

Tam bir yıl sonra hocamın ne demek istediğini anladım. Ben çoğu ergeni yapmacık buluyordum. Onlara nazaran daha mükemmel bir şey arıyordum ve bu yüzden kendimi soyutladım(tabi şuan belki de şizofrene bağladım bu bilinmez).

Bunu anlamamdaki en büyük etken ise... Bırakın da bir dahaki yazıma yazacak bir şeyler kalsın dimi:)