Koskocaman hayalleri olan, küçücük bir çocuk. Ağlıyor… Umutsuz, yalnız, farklı, kırılmış, üzgün  ve dahası… Onu bu kadar çok ağlatanlar bilmiyorlar ki onun da daha iyi bir hayatı olmasını istediğini. Salakça, fazla salakça hem de. O sadece babasını kaybetti. Fazla şımartılmış, yaramaz çocuklar sordu ona, "babana doğum gününde ne alacaksın?" diye. O da "bir çiçek" dedi çekingen ve çaresizce. Güldüler ona, alay ettiler insafsızca. Bilmiyorlardı ki onun babasını kaybettiğini.

Aslında bilmediklerinden değil, onlar sadece eğlenmek istiyordı. O, babasının mezarına bir çiçek bıraktı gözyaşlarıyla birlikte. Bunu hak etmedi, hayat ona sırtını döndü; şimdi o da herkese sırtını dönmek zorunda, bir suç işlemişçesine utanıyor, çekiniyor, ağlıyor… Lütfen, şu ön yargılarınızı ve şımarttığınız çocuklarınızı kendinize saklayın. Çünkü, bu dünyada gerçekten mutlu olmayı hak eden insanlar var.