Her gün uyandığımda neden sokak lambaları yanıyordu ? Pencereden bakınca, paslanmak üzere olan sokak lambaları.. Zamanla anladım ki güneş benim için yok olmuş. Bu sabahta güneş yoktu, evet evet gerçekten yoktuu.. Ama sokak lambaları bile yanmıyordu, sadece odamın camına düşen yağmur damlacıklarını duyabiliyordum. Karanlık yaşamın kenarında falan değildim, aksine tam ortasındaydım. Etraf iyice dağınıktı. Benim gibi, kafam gibi, duygularım gibi vee.. bizim gibi.

Ama karanlıkta pek bişi gözükmüyordu. Ne hatalarım, ne hataların. Sadece ağzımın ucunda ışığa benzer bir şeyyy, dumanı bile gözükmüyordu.. Beni anlayacak tek şey(duman) bile gözükmüyorken, ne yapmalıydım ? Bilirim hiç sevmezsin sigarayı ama hep haklısın sen. Bu sefer cidden haklısındaa, unutma bende sevdiğin adamım.

Ben sevdiğin adamım,

Sana kıyamayıp, sigara dumanını bile içine çekmeyen adam.

Ben sevdiğin adamım,

Pardon tiksindiğin yazıcaktım!

Veya soğuduğun, iğrendiğin...

Belirim çok seversin beniii;

Ama öyle bir iğren ki benden, adımı ağzına alınca, miden bulansın.

-EmreSert

Twitter: @_emresert