Her derdimizi yutkunmaktı aslında tek sorun

Çünkü sonradan içimize bu kadar işleyeceğini bilmiyorduk.

Ama işledi işte...

Kanadıkça kanadı ruhumuz

Kansız yaptı belki de birçoğumuzu.

Ama uslanmadık yine de devam ettik yutkunmaya

Içimizi kemirdi her zaman o dertler

Uyutmadı gecelerce

Sahte gülücüklerle gizlemeye çalıştık her zaman.

Denizler boyunca bir damla misali önemsizdik oysa ki

Aradığımız mutluluk kapalı kutudaydı

Her zaman kilit aradık durduk açmak için.

Oysa ki bir çilingirdi lazım olan bize

Ama o çilingir belki çoktan boğulmuştu

Bizimde boğulmamak için çabaladığımız o denizde.

Belki çabalamak yerine denizin bir parçası olmalıydık

Ama korktuk çünkü

Deniz büyük biz küçüktük...