Şekersiz kahve mi aldım, Rodrigo'yu açtım. Artık canımı yaka yaka dökebilirim gerçekleri. Gidenler....

Herkes gider mutlaka en azından bir kere. Geride bırakırlar birini ya da birilerini. Gidenler, ikiye ayrılır.

Arkasına bakacak kadar cesur olanlar ve arkasına bakamayacak kadar korkak olanlar. Aslında haklılar korkmaktan.

Kim yaşlı, ölümü huzur olarak gören bir çift gözü görmek ister ki? Hiç kimse...

Kalanlar... Her kalan gitmiştir daha önce. Yorgundur biraz, biraz da ölü. Ahh... kalanlar ahhh... neden düştük bu hataya?

Neden gittik başkalarından? Birazımız bakamadı arkasına, birazımız da öldürdü son bakışıyla.

En acı kısmı neresi biliyor musunuz? Gücümüz kalmadı artık. Ne gidecek, ne yaşacak ve ne de ölecek gücümüz kalmadı.

Demir attık bir limana, bekliyoruz sadece... Neyi bekliyoruz? Hiç gelmeyecek olanları. En acı kısmı da bu ya.

Demir attığımız o son limana, bir daha uğramayacak kimse... Bunu bile bile bekliyoruz.