Belki beklenendi değersizleşen. Gönül diliyle konuşanların anladığı tek ortak noktasıdır vicdan. Kalıplaşmış, köhneleşmiş, kir, pas içindeki ruhların tek temizleyicisidir. Bir bakarsın yağmur olur, yeşillendiriverir ortalığı. Bir bakarsın güneş olur, ısıtıverir ortalığı. Vicdan bu, gözyaşıyla dolar, gönül ateşinde demlenir. Tadına doyulmaz zevkler verir.

Etraf zifiri karanlık şimdi, ne yüzünü görebilecek ne de yüzüne bakabilecek vaziyette. Vicdan mi o zaten çoktan terk-i diyar etmiş gönlü. Bak ki görebilesin. Gör ki yaklaşabilesin. Yaklaş ki sevebilesin. Olmaz deme, olmazlar olmaz olur sen yine kendinle kalırsın. Kaldır başını sevdaya yürü. Yollar toz duman deme...