Gülüyordun.. Sürekli.. Ansızın.. Mamafih aşık oluveriyordu insan, giderken bile gülüyordun. Terk ettikten sonra bile.. Ben sana gülümsemenin ne denli muazzam bir şey olduğunu söylediğim için midir ? Yoksa; kendinden soğutmak için bir adım daha mı bu? Oysa güldüğünde bir adım sonrasının uçurum olduğunu bilsem bile yanağındaki tatlı buseciğe aldanır, adımımı atarım sonunu düşünmeden.. Ben düşünmeden vermiştim sana hislerimi... Soldurdun,erittin ve öldürdün şimdide toprağa gömüyorsun ki ; bırak kalsın kavanozda ( hislerim ) zararı yoktur yine sevmeye devam eder. Dedim ya '' düşünmeden vermiştim sana hislerimi'' düşünsem yine verirdim düşlerimi, çekinmeden.. Bir defa rastlamıştım be, içten gülüyordun, aşka bakan gözlerdi , parıldıyordu içi koyu kahverengi.. Koyusunda kayboldum.. Ben kayboldum, Ben kaybettim.. Kaybettim amma hala seviyorum ne olucak bu işin sonu..

Ah sevgili-m ; Bakma kimseye bana baktığın gibi , gülme kimseye.. Benim kıyamadığım o güzel yüzünü düşürecekler yerlere bir gün.. Bir seciyyesiz yapacak bunları. Korkuyorum; Gülümseme.. Aşık olacaklar.