Açılmasını istedim kalp gözümün.

İstedim ki, müdahil olayım,

Sadece günah bezelerini gördüğüm,

Kör düğüm olmuş kalplere.

Karşıdan samimiyetsiz görünmüşüm.

Desene yetmiyormuş her gönüle girmek.

Günaha ortak olmanın bedeli, bu olsa gerek.

Ve ben duadayken yine,

Alnı secdeye gitmemiş insanlara;

Seccademin ıslaklığını hissetmek istedim.

Ama nafile...

Bir damla bile yoktu ortada.

Hissizleşmektense ölmeyi tercih ettim sonra.

Canı alınmış bir bedenin,

Provasını yapmayı yeğledim.

Ne yaparlardı benim arkamdan sahi?

İlk aklıma geleni bende tutmak istercesine,

Buldum elimin altındakini.

Duvara asılmış, tozdan görünmeyendi kimininki.

Bir sayfa, iki sayfa, üç sayfa...

Derken kayboldum içinde.

Bulmaya çalışırken kendimi,

Arkamdan Kur'an okuyan

İlk kişiydim dünya üzerinde.

Öldüğüme inanmayıp başımı,

Tabuta vurmayan da bendim zirâ...

Ve hiç düşünmemiştim, bu hâlin beni

Kerahat vakti ayakta tutabileceğini.