Ey insan…

Karnını doyurduğun para ile ruhunu doyuramazsın. Bütün kapıları açacağını sandığın anahtarınla bu kapıyı açamazsın. Cennetten arsa satan bir emlakçı bulamazsın.

Gülmeni, algını, beynini aydınlaştırdığın Batı ile yarışamazsın. Senin yarıştığın bu kulvarda bitiş çizgisi yok. Besmele çekmeden duramazsın.

Sen modern ve soylu insan.

O’nun gözünde alçalarak çıktığın dünyanın zirvesindeyken bir yetimin sesini istesen de duyamazsın. O anahtarla bu kapıyı açamazsın.

Düşmediğin sürece ayağa kalkamazsın. Kalemi eline almadıkça, konuşsan da söylemiş sayılmazsın. İplik iplik içine işlemedikçe bir sevda, içlice ağlamış olmazsın. Sevdalına taassup etmedikçe aşkı anlayamazsın. Repliklerden bağımsız tek bir cümle kuramazsın ve bu sınavda da kalırsın. O anahtarı bu deliğe sokamazsın. Ağlamadan bu kaskatı olmuş uzuvlarını yumuşatamazsın. La ilahe illallah demedikçe bu kapıya yaklaşamazsın.