Döngüsünde boğulurken senelerimin,

Kaldırdım başımı ve hiç korkmadan yaktım güneşi ucundan.

Bir parça ışık da benim kalbime düşsün istedim.

Güneşlendim... kaldırdım başımı gökyüzüne ve sadece güneşlendim...

Yürüdüm günlerin çizgisinde, mevsimlerce yürüdüm ve sıkıldım.

Tükürdüm bulutlara tüm sinirimle, bildiğim tüm küfürleri söyledim,

Ağlasınlar dedim, bir parça yağmur da benim kalbime düşsün istedim.

Islandım; kaldırdım ellerimi gök yüzüne ve sadece ıslandım...

Ürktüm alarmı çaldığında saatimin, irkildim...

Uyandım o an ve büyük bir nefretle durdurdum yılkovanı.

Susamış gibiydim; içimde ıslak bir ışık vardı sanki; korktum...

Sonra boş ver dedim kendime, uzandım yatağıma tekrar ve o gerçek rüyaya geri döndüm...