Ellerinde asırlık yaralar,

Sakallarında bilmem kaç yıllık şarap olmuş hüzün yatar.

Kafayı en az hayat kadar sıyırmış;

Bir deli yürür İstanbul sokaklarında...

Yanmış, yıkılmış hayalleri.

Kaç vapuruna kaç kez yetişemedi kim bilir.

Delik deşik papuçları,

Bir deli koşar İstanbul sokaklarında...

Uçsuz bucaksız bakışları,

Uzak bir umut gibi yapayalnız,

Ve sessiz ve içten haykırışları...

Bir deli gezer İstanbul sokaklarında...

Kimseleri suçlamaz elbet.

Ekmeğini çöpten, dersini sokaklardan alır.

Bazen de bir sigara yakar sönmüş külünden.

Bir deli yaşar İstanbul sokaklarında...