katran karası gecelerde yalnızlığı seviyorum sanma
odama çekilip hırçırıklara boğulmak istemiyorum
gece yokluğunun bir yarısı
hoşlanmıyorum sessizlikten,
dört duvarla uzun uzun sohbetlerden
biri görse deli diyecek biliyorum
acıyla bakacak gözlerime
sen herşeyden habersiz kendi aleminde
umurunda mı, yokluğun ne berbat bir zaman

aslında hata bende

kapılmamalıydım sana birkez daha

ama sevmek böyle birşey sevgilim

canının acıyacağını bilerek dikene dokunmak gibi

gözlerimde yaş, yüreğimde telaş

ne yapacağımı bilemiyorum

hani, unutmak kolay olsa

yaşamımın senli tarafından hatıraları sileceğim

o hiç olmadı, o yoktu diyeceğim

ama olmuyor işte…

ne yaptın ki bana, nasıl aklımı aldın başından

tüm zamanım sen olmuştun düne kadar

aklımı böylesi meşgul etmeye hakkın var mı senin

beni çareler arasında çaresiz bıraktın

ümitler içinde ümitsiz

şimdi geceler

Sen yoksun yine, zaman durdu

güneş şafaktan süzülmez bu sabah

yerler gecenin yağmurundan ıslak

kimse duymaz mı çakan şimşekleri benden başka

bir benim ışığım açık, herkes uykuda

ben kendimle başbaşa onlar kim bilir kaçıncı rüyada?

offf sevgili offff! …

bilsen nasıl yanar yüreğim

kor olmuş sevdan dağlar yüreğimi

yokluğunun her anına oklar batar bedenime

içimde kızılca kıyametler kopmakta

bu aşkının mahşer günü

ve sen hesaba çekilecek günahkar