Bütün hayatımız tekerlekler üzerinde başlar ve tekerlekler üzerinde biter aslında. İlk anne karnı dokuz ay serüveni o mucize dolu serüven ve doğum başlar, hemen hastane daha sonra sedye işte ilk tekerlekler ve merhaba dünya.

Zaman bu geçmezse olurmu hiç, ve üç yaş, babanın o mübarek elleriyle o helal kazancıyla aldığı üç tekerlekli bisiklet, işte hayatımızdaki ikinci tekerlekler, babamızın bize bahşettiği mutluluk, mahalleyi karış karış ettiğimiz üç tekerleklimiz.

Okul çağı gelir dayanır kapıya, senden çok anne baba heyecanlanır, onlar mutluluk katar hayata, ilk çantan, ilk önlüğün, ve iki tekerlekli ilk bisikletin yine o mübarek baba eli ve hayatımızdaki üçüncü tekerlekler, hayatın dengesini yakalamak gibidir iki tekerlekli bisikleti sürmek.

Zaman su gibidir, baktığın ilk saniye ve son saniye, orta okul biter, lise biter, üniversite biter anne baba kar yağan saçlarıyla, sevincimizi, üzüntümüzü bir film gibi izlerler, hiç eskimeyen sevgileri ile, sonra bide bakmışsın mesleğini kurmuşsun ve tabii sıra arabada, işte hayatımızdaki dördüncü tekerlekler.

Elbette ki yaş ilerler zaman bu tutamazsın sadece izlersin, bununla yetinirsin. Evlenme çağında gelir, kader çıkarır birini karşına evlenirsin çocukların olur ömrün eskir gider, her canlının tattığı ölüm gelir kapına vaadin dolmuştur, yaşlı gözler arkandan uğurlar seni son yolculuğuna ve yine dört tekerlekli bir cenaze arabasına binersin, hayatımızdaki beşinci ve son tekerlekler seni alıp sonsuzluğa götüren tekerlekler,  başta demiştik ya hayat tekerlek üzerinde başlar ve yine tekerlekler üzerinde son bulur, sadece ilk ve son tekerlekler senin kontrolünde değildir o nereye sen oraya, ama zamanın üzerinde yol aldığı tekerlekler hiç durmaz.