Bir kez geldiysek bu dünya'ya

Bin kez ölmeyecektik elbet,

Bir kere can bulduysak topraktan

Son nefesimizi onda alacaktık elbet,

Yıllar hızla geçiyordu ve

Saat artık gözümü alıyordu, gönlümde unutamadıklarımla

Ömür dediğimiz üç beş gündü

Ancak ben mi onu,

Yoksa ömür mü beni kovalıyordu bu dar sokaklarda

Mevsimler ayaklarıma bir pranga gibi dolanmış iken

Kışın soğuğu, yazın yanan bedenime eşdeğer iken

Artık ömrümü hissetmiyordum bende

Ben bile bende değildim zaten,

Her bahar kurumuş sapsarı bir yaprak gibi düşerken gövdemden

Gözlerim yine akıp giden saate takılıverirdi

Rüzgar savururken yırtık irademi oradan oraya

Bir çöpçü toplardı kırık kalbimi yerden,

Ömür dediğimiz üç beş gündü

Ancak ben mi onu o mu beni kovalıyordu bilmem!

Tek bildiğim

Buz gibi bir okyanusun suyunu hissediyordum arınmak için tenimde.

O an yine vakit hızla akarken

Ben nefes almanın ne demek olduğunu anımsıyordum!