Deniz mavisiyle güneşin parlaklığının birleşimi

Ve yine doğayla iç içe bir yaz

Güzel bir akşamüstü

Uzun bir sahil şeridi

Boyunca kumdan kale yapan küçük çocuklar…

Mavinin sonsuz ve derin güzelliğinin içinde

Saklı, kötü bir oyun

Mavinin kâbusa dönüştüğü o an.

Beyaz kabarcıkların, mavinin gölgesinde dans edişi

Ve onun bedeninin üzerinde toplanışı…

Gittikçe dibe itiyor, en dibe

Alay eder gibi, inadına.

Kıskanıyor çocuğa duyulan sevgiyi,

Belki de oyun oynamak istiyor sadece

Ama kötü bir oyun.

Geriye bakıldığında boş avuçlar,

Sızlayan bir kalp, kanayan bir yara

Ve bir sesleniş:

Artık uzaklaşmalı her insandan

Çekilmeli yalnızlığa…

Gitmeli mi buralardan kuytu köşe bir yere?

Yalnızlığa ve onsuzluğa

Onu benden alıp götüren doğa

Sana gelsem,

Bana da kötü bir oyun oynar mısın yoksa?