Her ihtimale karşı alınan önlem gibidir çocuk.

Büyüse de hâlâ küçüktür annenin, babanın gözünde

Her gün, bir gün daha büyüdü diye sevinilir,

Emeklemesi, ilk adımı ve ilk dişi beklenir.

Gözünün içine bakılır ilk anne babasını söylesin diye.

Halbuki ilk "Allah" dedirtmek gelmez akıllara...

Rabbini bilsin diye çırpınan dudaklar görmeyi,

Önceliklerin arasına katmaz kimse ne yazık ki.

"En çok kimi seviyorsun," diye sorulur sonra

Yine "Allah" dedirtmek gelmez aklımızın ucuna...

Rabbini seven, mahrum etmez kimseyi bu sevgiden.

Unutuyoruz, ve bu yolda nisyana çıkıyor yine

Ve bazen yolda kalmamızın tek sebebi oluveriyor işte...

Amel defterini açık tutmaya vâbestedir çocuk.

O her "Allah" dediğinde, terkedilen her bir sünnette,

Cennet yurduna dayanmış binler basamak olur.

Her secdeye koyduğunda alnını,

Ve her "Rabbim!" Diye inleyişinde,

Bir firdevs olur kabir kapıları.

İşte benimkisi de zannıma bir parça hüsn katma çabaları...