Sen gittiğinden beri susuyorum . Deli gibi konuşmak istememe rağmen. Seninle konuşacağım günü bekleyerek susuyorum ben eksik yanım. Sen gittiğinden beri eksik sağ tarafım. Bitmiş değilim ama, eksik işte. Gidemeyişinin bir parçası duruyor halen kalbimin yanımda. Kalbimde değil, kalbim senin. Orası senindi o yüzden gitmedin belki de. O yüzden geldin oraya bir şubat akşamında, kim bilir.

Kusura bakma sevgilim, senden sonra anladım değerini. Senden sonra sevdim seni. Sonraları fark ettim bu kalbin senin emrine çalıştığını. Yavaş yavaş öğreniyorum kalbime kiracı olduğumu. Anca alışıyorum bu duruma, anca kabulleniyorum.

Tekrar seviyorum seni, yavaş yavaş. Acele etmeden, bir daha gitmene fırsat vermemek üzere. Acıtacak bir sağ bırakmaman için seviyorum seni, sağ kalmayayım diye. İlk gidişindeki gibi eksik bırakmaman için. Yarım bıraktığın iş için, benim için. Unutmak için seviyorum, eksik kalmamak için.

Giderken sağ kal dediğini hatırlayıp gülüyorum kendi kendime. Nasıl da biliyormuş nasıl olacağımı deyip tebrik ediyorum seni uzaktan, kalbime doğru. Sağ değilim ama öldürmeyenim, nefes alıyorum sadece. Nefes alan bir ölü gibiyim, içimde. Kalbimin bile benim olmadığı bir bedende yaşıyorum, ruhum zaten ben de değil. Sen ben de değilsin.

Işıklarda mendil satan çocuklar gibi bakıyorum şimdi kalbime, kalbine. Dokunsan ağlayacağım ama dokunanım yok. Yine bir başımayım, yine seninleyim. Yine sensizim. Sen olmayınca yalnız hissediyorum, seni arıyorum bazen etrafımda. Kapıların arkalarına bakıyorum, belki saklanıyorsundur diye. Yoksun sevdiğim. Çok iyi saklanıyorsun diye düşünüyorum . İyi düşünmeye çalışıyorum. Benim senden başka düşündüğüm yok ki diye kafama dank ediyor sonra. Sonrası yine karanlık, sonrası yine özlem.

Sağım solum arkam önüm içim sensin şimdi . Hep sensin, her şeyim sensin. Hüznüm, gözyaşım, hayal kırıklığım. Gülüşüm ? Bir o olamadın. Güldüremedin kalbini fethettiğin ruhu. Senin için gözyaşlarına bürünen adamın hep hüznü oldun sen. Sadece gitmiş gibi yaparak, asla gidemeyerek. Arkanda seni sensiz de sevecek birini bıraktın sen hayatım.

Hayatım diyorum sana, bırakmadın bende hayat. Çaldın hayatımı, bak kalbim sende. Senin ellerinde. Sana aşık bir kalbi tutuyorsun sen, kendi kanımla boğuyorsun kalbimi. Ne gariptir değil mi ; tek işi kan pompalamak olan bir kalbi kanatmakla tehdit etmek ?

Ağlayan çocuğunu döverek susturmaya çalışan anneye benzetiyorum seni. Aşkından deli divane olmuş bir adamı sevmemekle tehdit etmen gibi. Gülüyorum kendi kendime, kalbimle. Sevmeyişini bile bile seni seven birine yaptıklarını bakıyorum. Yaptırdıklarına..Uğruna yazdığım her harfi sayıyorum. Sayfalara döküşümü izliyorum seni, azalmayışına hayret ediyorum.

Belki sağ kalamadım ama sen sağımdasın. Sensin sağ yanım. Sensin bana sevmeyi sevdiren kadın. Ve yine sen olacaksın sensizliği bile sevdirecek.