Yine sana yazıyorum. Yazmaya da devam edeceğim sıkılana dek. Sonrası artık muamma.

Ne yapıyorsun acaba şuan. Kızlarla konuşuyorsun belki onları, güldürüyorsun espri yapıyorsun. İyi halt ediyorsun. Aslında biraz düşünüce ''ne kadar da salaklık yaptım" diyorum, "senden haberi olmadığı halde onu kıskanma hakkını nasıl bulabiliyorsun kendinde" diyorum.

Düşünmek istemiyorum seni, sevmek istemiyorum, hayalini kurmak istemiyorum. Yoruldum çünkü. Seni sevmek tüketiyor beni. Tükeniyorum. Tüketiyorsun beni. Hem de haberin olmadan. Çok ilginç değil mi? Çok saçma, kocaman saçmalık. Zaten bu aralar her şey kocaman bende. Kocaman sevgim, kocaman salaklığım, kocaman özlemim, kocaman umudum ve kocaman bizsizlik, sensizlik. Ne kocaman duygularım var değil mi? Küçülürler inşallah tükenir biterler.

Seni her an seviyorum. Sadece Sezen Aksu, Ahmet Kaya, Yıldız Tilbe gibi sanatçıları dinlemeyişini düşününce soğuyorum senden. Sonra bir sıcaklık oluyor ve sıcaklıklar eşitlenene kadar toparlıyorum kendimi. Sonra bir bakmışım yine seni seviyorum. Çok acayip bir duygu aslında kendini birini sevmenin doruklarında bulmak.

Neyseyle sonlandıracağım yazımı. Neysesi seni sevmek yine, seni düşünmek. Senin neysen ne acaba? Neyse ne... Seni seviyorum caniçim. Sen sevme.