Her ilişkinin gidişatını artık az da olsa biliyoruz. Büyük aşklar nefretle başlar, bir taraf diğerinden daha çok sever, çok seven çabuk terk edilir, kaçan kovalanır... Bu gidişatı bilmek kiminin işine yaradı. Koca bir ilişkiyi bu kadar şeyi öğrenmek için ziyan edenlerin yanında bunları bildiği halde "Belki ayrılacağız ama olsun." diyen insanlar da vardı. Sonunu bile bile bu yola giren...

"Üç kişinin bildiği 'sır' değildir." mantığıyla hareket edersek, ilişkilerle ilgili bu kadar çok şey bilmemiz işin büyüsünü kaçırdı. Hepimiz birer 'ilişki gurusu' olduk çıktık. Kimimiz bildiğini kendine sakladı, kendi ilişkilerinde kullanmaya çalıştı ve çoğu zaman başarısız oldu. Kimimiz de bildiğini herkese anlattı, tavsiyeler verdi ve buna rağmen kendi ilişkisini yürütemedi. Bu "Terzi kendi söküğünü dikemez." mantığı değil, "Dediğimi yap, yaptığımı yapma." gibi bir şey desek daha doğru olur.

Etrafımda bu türde onlarca insan olunca bir yerden sonra "Yeter." diye bağırasım geldi. Bir arkadaşım, ilişkisinde yaşadığı bir sorunu anlattığı an sürekli aynı kişinin "Böyle yapman gerekiyor." demesi ya da "Neden bu şekilde davrandın?" diye sorması beni çileden çıkarmaya başlamıştı. Bir de anlayamadığım diğer nokta da insanların 'Yanımızda bir ilişki gurusu var, her şeyi ona sormalıyız.' düşüncesiydi. Sanki adamın alnında "İlişkinde sorun mu yaşadın? Sevgilin seninle ilgilenmiyor mu? İlişkinizi heyecanlı hale getirmenin 10 temel kuralını öğrenmek ister misin? Mutlu sonu görmek için ne yapman gerekiyor? Kovalanmak ister misin? Tüm bu soruların cevabı bende!" yazıyor gibi herkes onunla konuşmaya çalışıyordu. Birisi bir şey sorduğu an sandalyedeki oturuşunu değiştiriyor, ses tonunu ciddi bir hale getiriyor ve sunum yapıyormuş gibi davranıyordu. Gerçekten sinirlenmeye başlamıştım! Ta ki, o güne kadar...

Arkadaşım, sevgilisiyle kavga etmiş ve bana bunu anlatmak istemiş. Arkadaşım, karşımda dertli dertli konuştukça sandalyedeki oturuşum değişmeye başladı. Daha sonra ses tonumda bir tokluk ve ciddiyet. Ve son olarak da sunum yapıyor gibi jest ve mimikler! "Neler oluyor bana?" diye sormaya başladım.

Aynı gün, diğer arkadaşımın bir kızı çok sevdiğini ama ona söyleyemediğini öğrendim. Arkadaşımı yanıma çağırıp sandalyesini tam karşıma getirdim ve bir ilişki gurusu gibi konuşmaya başladım.: "Bak, eğer kendi cesaretini toplayıp yanına gidersen senin için daha iyi olur." Ve ekledim: "Dediğimi yap, kızlar böyle seviyor!"

En çok nefret ettiğim insan tipine bürüneceğim aklımın ucundan geçmezdi. 'Yarım aklım bana yetmiyor, neden insanlara akıl vereyim?!' diye düşünen bir insanken 'Gel, bana anlat sorunlarını, gel çözüm yolu bulalım.' diyen bir insan haline geldim. Bir de böyle akıl veren insanların ilişkileri mutlaka inişli çıkışlı oluyor ya, hah! Bu söylenen de bana tamamen uyuyor. Yani iyi bir ilişki gurusu olmamam için hiçbir engelim yok!

Bu arada, ilişkisinde sorunu olan varsa benimle iletişim... Bak yine başladım, ne diyorum ben!