Korkuyorum..

Açmak için uzandığım kapılar üzerime kapanır mı acaba, o kapıya bir daha geri dönmek zorunda kalır mıyım? Kilit vurduğum hiçbir kapıya geri dönmedim şimdiye kadar. Kilitlenmiş bir kapıya geri dönmekten korkuyorum. O yüzden şimdi bırak kilitlemeyi, o kapıyı yarısına kadar bile kapatamıyorum...

Arkamı dönmeden yürümek zor geliyor.

Geride bıraktıklarım, acılarım, mutluluklarım, sevdiklerim... Geriye döndüğümde bir tebessüm oluyor yüzümde ama sadece yüzümde..

Kalbimde vazgeçtiklerimin, vazgeçmek zorunda olduklarımın özlemi var.

Çok yürüdüm bu yolda, ardıma bakarak, yolun sonunu bilmeden...

Çok yürüdüm, gözümde yaş, içimde buruklukla. Ama asla alışamadım vazgeçmeye.

Ve hala eksilmedi sıcak bir tebessüm, ıslanan yanaklarımdan...

Şimdi karşımda huzurdan bahsediyor birileri, bense mutluluğu kaybettim büyüdüğüm günden beri...