Karanlıkta peydahlanmış öyküler,

Dil ikliminde yağmura dönüşürler

Kimi zaman ıslatırlar başını uzatanı,

Bazen de asla değmezler nasipsize.

Çökerler karanlıkla birlikte,

Gece açan çiçekler gibidirler,

Sahipsiz fısıltılardır binlerce,

Bir daha okurlar o karanlık öyküyü.

Aydınlıkta dışı süslüdür zümreler,

Işıkta sahtekardır bakışlar,

Parlak gülüşlerde saklıdır karanlıklar,

Oysa gece aynıdır bütün renkler.

Güneş öyküye üç nokta koyar,

Günü üçe bölerek

Her bölümde ayrı renk,

Unutturur kalpten zihne akanı.

a.p