Ansızın ve namertçe

Bir karabasan gibi çöktünüz hayallerime

Halkımın türküsünü yazdığım için

Çiğnediniz parmaklarımı çelik dişlerinizle…

Gözlerime çektiğiniz mil,

Bileklerime vurduğunuz kelepçe,

Ve içmeye doyamadığınız kızıl kanım…

Hâlâ kör olmadıysa nefsiniz

Sizin olsun bu âciz canım!

Mütevazı gövdem

Heybetli önyargılarınızın kalın duvarlarını

Aşamadı yıllarca

Buna rağmen

Çatlamış mor dudaklarımdan duymadınız tek bir küfür

Ve de görmediniz saçlarımın arasında ihanet tohumu

O halde kaldırın başınızı ve söyleyin!

Nedir bu zürriyetsiz düşmanlık ?

Bana göre;

Aynı ekmeği paylaşmak kardeşlik demek!

Yoksa sizin kitabınızda kardeşlik için

Aynı rahimden doğmak mı gerek?