Duygularımdan kaçamıyorum aynı anda hepsi karışıyor birbirine; pişmanlıklarım,özlemlerim, sevinçlerim... Sonrayla dün arasında koşturuyorum. Peki ya şimdi? Gelmiyor aklıma şimdim... Ne geçmişten ders çıkarıyorum ne de geleceğimi heyecanla düşünüyorum.... Farkındayım, şimdiyi çok beklettim. Farkında olmak... Sahi ben farkında mıyım şimdinin değerini? Var mı peki bende değeri? Sanmam. Şimdi yani bugünüm yok bende. Dünün özlemleriyle, yarının sevinçleri oluşturuyor bugünümü. Yarın bugünüm; bugünse yine dünüm oluyor.

Söylesene! Benim bugünüm nerede? Neden yok değeri bende? Ben gazeteye yazarken bu satırları, şimdiki gençliğimin yaşlılığını görüyorum yazılarımda.

Yokmuş meğer bugün benim için. Kaç kişi için var ki benim için olsun? Bugünümü yaşayamadım; tıpkı dünde saklı bugünlerim gibi. Özlemle yad ediyorum anılarımı, hoş geldin diyorum yarına keyifsizce. Benim bugünüm yok; değersiz. Dünlerim değerli benim için, yarınlarım heyecanlı. Bugüne tarifim yok. Arayışlardayım yarınlardaki dünümü kıymetli yapmak için. Ama yine değeri yok bugünümün.