"İki çift kelamını duymaya geldim can özüm. Nefesini hissetmeye, gözlerinden akan milyonlarca manayı görmeye geldim bir tanem. Geldim çünkü senden gelen hüznü özledim, o hüzünden bir parça daha almaya geldim. Hayatımın senin olduğunu söylemeye, gözlerine bakıp elveda demeye geldim."

Ayrılığın acısı çok kötü bilir misiniz? İnsan "hadi hakkınızı helal edin; gidip de dönememek, gelip de görememek var" derken anlamsız bir duyguya kapılıyor. Hele hele veda ettiğin insanın gözleri dolduysa… İşte o anı hiçbir kelime anlatmaya yetmez. Anlamsız duygular içinde dönersin sırtını sevdiklerine. Gözlerindeki hüznü görmemek için hızlı adımlarla kapıya yönelirsin. Sonra koşar adımlarla yürürsün sokağın başına sonra içine bir burukluk düşer. Vedalaşırken söylediğin kelimeleri düşünürsün. "Gelip de görememek" sözünü düşünürsün; hadi gelince göremezsem diye bir korku sarar içini, ağlamak ister sanki gözlerin ama yapamazsın.

Ömrünü geçirdiğin, iyisiyle kötüsüyle anılarının olduğu şehre dönersin, son kez bakarsın, gözlerinden bir damla yaş akar ama KALBİN VAR YA, ÇIĞLIK ÇIĞLIĞA AĞLIYORDUR… Etrafındakiler sorar "iyi misin?" diye, cevap vermek istemezsin. Konuşursam ağlarım düşüncesi yakar içini. Ancak cevap verirsin ve sadece "iyiyim" dersin, "iyiyim"…

… Ve şuan ben de iyiyim. Çok iyiyim, sadece elveda demeye geldim, ELVEDA.

Adem KOÇAKER