İçime yine bir şey oturdu... Bir derdim olmasa da nefret ettim bu histen... Ağlamak kutsal geliyor bazen... Olmayan dertlerim için... Garip bir insan olmak farklı bir his... Sanırım farklıyım... Yazılarımda bul beni... Karmakarışık oluşumu, hüzünle mutluluğu aynı anda yaşayışımı, aptalca olan düşüncelerimden kurtulamayışımı... Aptalım... Gecenin sessizliği, huzurdan çok eziyet çoğu zaman... Aklımdakilerle tek başıma kalmak istemeyişim ... Başa çıkamayışımdandır belki... Hislerimden çok düşüncelerim yakıyor beni... Ellerim ceplerimde, aklım gökyüzünde... Kalbimdeki sancı ne aşktan, ne mutluluktan ne de hüzünden... İşte sinir oluyorum... Neden var bu? Geçmişten kaçamayışım, geleceği istemeyişim... Dökülüyor içimdeki rahatsızlık... Her şeyin sebebi var da neden benimkilerin yok... Derdimin olmayışı, dermanımı geciktiriyor... Hızlı duygu değişimleri aksediyor satırlarıma biliyorum... Çoğu şeyi bilmeyişimi biliyorum...

Beni sever misin? Tanımasan da olur... Yazılarımda beni sever misin? Nedense sevilmeye ihtiyacım var... İstemesem de sevilmeye ihtiyacım var... Duman kokulu günler.... İsi geçmiş içime... Astım olmuş ciğerlerim... Dertsiz dertlerime geçmiş grisi... Yazın rahatlığı, denizin ferahlığı kaybolmuş yayılan grinin tonlarında... Kışın beyaz tonu ezilmiş dumanın sıcaklığında... Mevsimler Ferhat'a kavuşmuş yayılan külleriyle... Bilmeyişimin bilmişliği... Hay nüksedişini sevdiğim acılar... Gri çoktan yayıldı...