- İkimizde ateşe düştük, bunun farkındasın. Lakin tek yanan ben miyim?

+ Ruhum yanmış zaten benim, söylesene ateşe kapılmak bu kadar mı acı?

- Yanımda olmadığındanır belki bu kadar acı çekmem, kim bilir...

+Ben bilirim. Sen bir derya deniz, bense sönmek bilmeyen ateş. Buhar olur uçarız, ben bilirim.

- Sen bilirsin. Yakan da sensin beni; söndürüp yangınımı, acımı dindiren de...  Sen bilirsin beni...

+Ben göremedim ki seni, gördüğümü bilemedim ki... Bir yangındır içim, alıp götürdü seni...

-Yaktı tüm benliğimi yangının, artık ne ben var geride ne de biz. Fakat görüyorum ki kendimi; sen olmuşum ben.

+Aynalara düşman oldu artık bu adam. Yaktığı kadın gözlerinin içinde saklı...

- Gözlerinde mi sahi? Orada olmak bile nasıl mutlu etti şimdi küçük kadını...

+Gözlerimde bir pişmanlık o kadın. Tenimde yara, ruhumda düşman... Alevimi söndürsün diye tuttuğum kadın, kul etti beni...

Cem Şimşek & Merve Ömür