Ah vefasız geceleri bana satan gündüz, yine terk ettin beni. Soğuk taşlarda otururken karanlık gecede hüzünlü düşlere saklı kalan aklımı yüreğimle çıkarmaya çalıştım sonunda onuda kaybettim. Hatırlamak istemediğim her şey geceleri anlaşarak beni sıkıştırıyordu adeta. Bunca yalnızlık, bunca acı, bunca sessizlik sadece o anıların alaycı kahkahalarına yenik düşen ruhumun çığlıklarını duymak için mi ey gece cevap ver!

Yalvarmaktan yoruldum, gözümü kapatınca dilimin çıkaramadığı her şeyin gözlerimden fırlarcasına kaçmasından yoruldum. Sigaramın geceyi dumana boğamamasından yoruldum. Çare aramak o kadar anlamsızlaştı ki, çaresizlik tek çare oldu adeta. Gözyaşları derya deniz olur içimde, sessizliğim içimin kulaklarını deler geçer, ah o gülümsemem işte en büyük acı o. Yüzüm gülerken içim yanar, öyle bir yanar ki dışarı çıksa o ateş cehennem kıskanır. Bir gece daha nefes almaya devam ettim, bir gece daha nefesimi kelimelere döktüm. Aciz kaldım, acizliğime aşık kaldım.