Ne zaman her şey anlamsız gelmeye başlasa seni sokuyorum aklıma. Sırf hayatıma anlam katılsın diye, sırf sensin diye. Sırf seviyorum, sevilmiyorum diye.

Sonra gidişinle kalbimde açtığın o dipsiz kuyuda buluyorum kendimi yine. Yaşamadan nefes alır bir biçimde. Biçare, seni düşünerek. Yukarıdan bakıyorsun sonra bana. Belki de defalarca karşılıksız sevip her seferinde aynı yerde olmamadır bu gülüşün. Bilemem, hiç bilemedim. "Kurtar beni" diye yalvaran gözlerle bakarken gözlerine, yine de diyemiyorum sana zahmet olmasın diye. Elini uzatıyorsun sonra, ansızın. "Gel" diyerek, "bu sefer bırakmayacağım yarı yolda, tut hadi ellerimi."Katilimin sen olduğunu bilerek uzatıyorum ellerimi. Öldürmenden korkmayarak, defalarca öldürsen de ölmediğimi bilerek.

Yine tutamıyorum ellerimi. Yine düşlerde seviyorum ellerini. Tutmadın, düşüyorum.