Derinliği yüreğimden daha küçük olan bir geçmişin, karanlık perdelerini açmamak üzere kapattım. Öğrendim ki perdeden sızan ışığa hayal deniyormuş. Gördüm ki ciğeri beş para etmez nankörler için ağlamaya değmez ve anladım ki sözler de sevgileri gibi sahteymiş…

Ne mutlu onlara ki arkalarında kimselere güven duymayan bir kalp bıraktılar. Ve o kadar şanslıyım ki Allah doğrunun yanında. Şimdi özgür bırakıyorum geçmişimi. Af çıktı arkadaş gönlümün zindanlarında. Artık kimseye hesap vermek zorunda olmadığınız bir hayatı yaşayabilir ya da gidebilirsiniz.

Kim derdi ki senin şerefsiz olduğunu? Kim inanırdı ki senin bir kalleş olduğuna? Ya ben inanır mıydım sahte sevgine? Kahretsin inanmışım işte… Lakin unutma arkadaş sevsem de bir alışkanlıktan öteye gidemedin. Sigara kadar değerli izmariti kadar değersizdin anladın mı?

Şimdi ister değerimi bil istersen bilme. Yere düşen izmaritten farkın yok artık.

Her zaman dediğim ve bundan sonra da daima diyeceğim gibi… Ben Sensiz de İyi Olabilirim Her Zamanki Gibi.

Adem KOÇAKER

Kalemin Secdesi