İnsanlar saçmalıyor, açık ve net, anlamsız ve tahammül edilemeyecek. Sokrates'ın da dediği gibi:"Önce para kazanmak için sağlıgını kaybediyorlar sonrada sağlık için para."

Hepimiz basit ama özünde gerekli olan dünya sisteminin naçizane piyonları olarak başladığımız bu hayatı bana dokunmayan yılan bin yaşasın,  yarar  sağlıyorsa  yakın olayım ona mantığıyla hayatlarımızı devam ettirme çabası içinde geçiriyoruz ama bence bilmeliyiz ki insanlığın su götürmez  en önemli sorularından olan -insan ne için yaşar- sorusuna cevap vermekten aciziz. Çünkü bilmekteyiz ki cevabını bulmak çok zor ve bulduğumuz cevap bizi bu dünyadaki yarardan uzaklaştırabilir,banka  hesaplarındaki sıfırları azaltabilir, vaktimizi başkalarının yararı için harcattırabilir. Bu yüzdendir ki savaşlarda soykırımlarda ölen milyonlarca kişiye  dur diyememişizdir. Bu yüzdendir ki bize yakın olan akrabamız,  soydaşımız, memleketlimiz diğerlerine göre daha değerlidir çünkü onlardan yarar sağlama  olasılığımız daha fazla zarar görme olasılığımız daha azdır…

Bence hayatlarımızı daha çok hedefe yönlendirmeli  içimizdeki iyi niyeti ve saflığı kaybetmeden çocuklarımıza, torunlarımıza, doğamıza yeryüzünde yaşayan bütün canlılara güzel bir dünya bırakmayı yükümlülük bilmeli, sadece kendimiz için yararlı olanı değil de insana hizmet edeni yapmalıyız. Bu yolda zarar görebiliriz haksızlığa uğrayabiliriz -hiçbir iyilik cezasız kalmaz- sözünü sürekli hatırlayabiliriz. Ama son nefesimizde -ben böyle bir şey yapmıştım- derken gözlerimiz dolup tüylerimiz diken diken oluyorsa işte o zaman mutlak galibiyeti tatmış olduğumuzun farkında olacağız. Umarım ki insanlık ve yeryüzümüz çok güzel günler görecek; kötü insanların yaptığı şeylerin azlığından değil iyi insanların mücadelesiyle…