Öyle doluyum ki hayat. Ne yaşayasım geliyor seni ne de ölesim geliyor. Tanıdığım en büyük oyuncusun. Sahneler senin kadar iyi bir oyuncuya daha sahip değil. Her kılıkta çıktın karşıma… Yeri geldi ölüm oldun, yeri geldi yaşam… Bazen sevgi, bazen ise acı… Umut oldun, hasret oldun, imkânsızlık oldun ama bir gün bile mutluluk olmadın be hayat… İnanır mısın sadece “mutluluk” diye ismini biliyorum. Mutluluk hakkında başka hiç bir şey bilmiyorum… Çok acımasız bir öğretmen oldun bana. Beni cahil bıraktın. Mutluluğu bana öğretmedin öğretemedin be hayat…

Öyle dolmuş ki yüreğim; hiçbir söz kafi değil acılarıma… Çocukmuşum gibi onca acıdan sonra “al mutluluk” diye önüme bir şey atıyorsun… Ya arkadaş atıyorsun tamam eyvallah da, sadece adını duyduğum bir duyguyu nasıl yaşarım ben…

Öyle bir dolmuş ki yüreğim; artık yalanlar bile inandırıcı değil. Ne tatlı bir söze inanıyorum nede acı bir söze… İkisi de bırakacak nasıl olsa… Bir gün fırtına dinecek, yağmurlar bitecek, çığlık çığlık ağlayan gözler susacak ve gönlümün sokakları da temizlenecek. İyi de gönlümde ki en saf duyguları kirletenleri kim bilecek? Benim hesabımı kim kime soracak arkadaş…

Gün gelecek hasretim bitecek, hüznüm bitecek, yüzüm gülecek… İyi de gülmeyi unutan bu gözler gülmeyi nasıl becerecek. Kim öğretecek bu saatten sonra bunu bana…

Zor günler geçecek, hayaller gerçeğe dönecek, çektiğim çileler bitecek… İyi de giden senelerimi kim geri getirecek. Ömür denen yolculuk sona erecek, vücut denen aciz toprağa inecek, yorgunluk bitecek, sevda bitecek, hasret bitecek, kavga bile bitecek… İşte o zaman kara toprak altında üşüyen yüreğimi kim sahiplenecek.

Adına ister aşk de ister fazla sevgi can dostum… Ben seni, yüzünde bir damla tebessüm görmek için hayatımdan vazgeçecek kadar çok sevdim. Adını benim bile koyamadığım bir sevgi ile sevdim… Aslında adını koymak istemedim biliyor musun? Benden gitmenden korktum, beni bırakmandan korktum… Sevgime karşılık vermemenden korktum can dostum… Ama her şeye rağmen ben seni canım bildim ve canım gibi sevdim.

Sana karşı bir an olsun sevdam bitmedi… Sana, seni nasıl sevdiğimi anlatsam belki inanmaz belki de inanır lakin beni bırakıp gidersin. Dayanır mı sensizliğe bu yürek?

Adem KOÇAKER

Kalemin Secdesi