Yaşım 12 henüz aklım karışık gözlerim ıslak bir yola çıktım. Arıyor gözlerim hep annemi babamı bakıp kalıyorum hep ardıma sessiz çığlıklarımla ama gelen görmüyorum...Polisler var yanımda aldılar beni arabaya götürüyorlar bir yola. Nereden bilirdim ki  gittiğim o yolun çocukluğumu benden acımasız bir katil gibi bağrımdan tek bir damla kan bile akıtmadan koparacağını. Nereden bilirdim çıktığım yolun beni dikenli telleriyle sarmalayacağını...

Islak gözlerimle aklımda binlerce soru işaretleriyle polisler beni bir yere getirdiler bir kaç evrak imzalayıp k.i.b küçük kız deyip çekip gittiler. Durun bırakmayın beni diyemedim, ismini bilmediğim 2 kadın geldi hemen yanıma anne diyorlarmış oradaki çocuklar onlara ben nereden bileyim... Alt kata indik beraber kocaman bir banyo sırasıyla dizilmiş banyo kabinleri... Orada şaçlarıma ilaç sürdüler bu ne dedim bit ilacı dediler ben yine  içten içe ağladım sessizce haykırdım anne neredesin diye. İşimiz bitince beni üst kata çıkardılar ben yaşlarda çocuklarla tanıştırdılar... Her ağızdan bir ses çıkıyor herkes bana bir şeyler soruyor ama ben sadece susuyorum sürekli ağlıyorum. Artık geceleri uykularım kaçıyor her yerde gözlerim annemi babamı kardeşlerimi arıyor kendimi o kadar yalnız ve çaresiz hissediyorum ki nefes almak bile gün geçtikçe zor geliyor... Günler ayları aylar yılları kovalıyor ama ne gelen ne de giden var. Aradan iki sene geçti ben hala kimsesiz ve yalnızım büyüyorum artık genç bir kız oluyorum yavaş yavaş. Siz bilir misiniz sahibi olmayan çocuklara sahip çıkanlar olur hele de yalnız bir kızsan sahip çıkan daha da çoğalır.

Hayat bu ya bana da biri sahip çıktı işte nereden bilirdim hayatımla oyun oynayacak içinden çıkamayacağım bir girdaba beni sokacak. Tahmin bile edemezsiniz neler yaşadım aradan zaman geçti ben hamile kalmışım kimselere söyleyemedim, anlatamadım içimde kopan fırtınayı çünkü kimsesiz ve yalnızdım. İçimde can bulan o küçük şeye de kıyamıyorum bilmiyorum ne yapmalıyım, evet gerçekten bir çıkmazdayım çırpındıkça batıyorum...

Aradan sekiz ay geçti ufaklık erken geldi. Allah'ım bana yardım et lütfen daha ben çocuğum bu küçücük şeye nasıl bakarım. Ben yalnızım bu kocaman sorumluluğun altından nasıl kalkarım, sürekli ağlıyor ben ne bileyim dili yok ki ne istiyor. Bana bırak diyorlar ben nasıl kıyarım canımın canını nasıl koparırım. Biliyorum yavrumun bana ihtiyacı var. Yapamadım atamadım aklıma kendi kaderim geldi canımın cananına da böyle bir hayat yaşatamazdım. Ben de bir çocuktum çocukluğumu da kendi çocuğumla paylaştım...