İşte sen yanımda olmayınca böyle yazasım ve Rabbe yalvarasım geliyor…

Yaşadığımız o mutlu günleri hayal eden seni düşünüyorum. Hayal ettikçe o gamzeli yanaklarına oturan masum tebessümü, hayalimizin en uçurum yerine oturmuş, saçlarını rüzgara savuran seni düşünüyorum. Savurdukça kokunu bana getiren rüzgara, özlemin elemini kalbime işlediği için acılar içinde kıvranan beni düşünüyorum. Yazıyorum işte; sana, bana, senli ve sensiz olan zamanlara.

Bu sabah öyle güzel hayal ettim ki seni… Kırmızı dudaklarından dökülen kelimeleri harf harf hece hece izledim düş’ün selimde. O kırmızı gözlerinden damlayan aşk sözcükleri… O şiirlere konu olan kırmızı saçlarından dertlere tercüman olan bağlama notaları beni ben eden asıl gerçekler. İşte bende ki sen beni ben yapan. Kumru kanadında ki onmaz yara gibi duruyor seninle geçen tarifi yapılamaz güzellikler.

İşte sen yanımda olmayınca böyle yazasım ve Rabbe yalvarasım geliyor…

Sevgimin çok farklı olduğunu söylerdin her zaman. Nasıl bir martı seviyorsa denizi ben de seni öyle seviyorum. Sen Dost/sun bana biliyorsun. Öznesi belli olmayan devrik hayatımın gizli öznesi yaptım seni. Gördüğün özne ben, gizli özne sen.

“Kelimeler kifayetsiz kalıyor sevgimi anlatırken” gibi sözler duyduğum da çok laçka ve herkesin ağzında sakız olmuş bir anlam aklıma gelirdi önceden. Her ne kadar onların kullandığı anlamda olmasa da şimdi bu cümleyi sana kullanıyorum. Kelimelerle anlatamıyorum sana olan sevgimi. Uzaktan bana doğru yürüyüşünü gördüğüm an elimi açıp Rabbim’e “Rabbim beni O’nun ayaklarının altına toprak eyle, eyle ki onun bana gelmesinde ki saniyelik zamanı beklemek zorunda kalmayayım. Rabbim, beni ona dokunabilen rüzgar eyle ki ona, onu kırmadan dokunabileyim. Rabbim, Sen beni en iyisi benim canımı al, ben onu öyle çok seviyorum ki sevgimi sadece ölüm paklar. Al canımı Ya Rabbi, ben canımı Senin yarattığın bir kul için kurban ediyorum, Ya Rabbi ben canımı Senin yarattığın bir kulu Senden daha fazla sevmekten korktuğum için almanı istiyorum...”

Allah’ım; Sen’in kulunu senden daha fazla sevemem, Ya Rabbi ya kalbimde ki sevgiyi anlatabileceğim kelimeler ram et gönlüme ya da sök al gönlümü Sana feda olsun. Korkuyorum Rabbim! Onu benden almandan, yalnız kalmaktan, onsuz yaşamaktan… Korkuyorum Rabbim! Dost’um gibi beni kimsesiz bırakmasından, benden başka her hangi birinin onda gördüğümü görmesinden. Ya Rabbi hikmetinden sual olunmaz, Sen ne verdiysen Sana şükrettim, Senden gelen dertlere dahi boyun büktüm ve Senin de rızan ile üstesinden geldim. Şimdi, Sen’den tek duam sevdiklerimden ayrı bir hayatı bana layık görmemen…

Benimle birlikte duasını kabul etmeni istediğim tüm inanlara; sizleri tanımadığım hatta adınızı bile bilmediğim halde “tüm inanlar” diye duama kelam ediyorum. Sizden istek ve ricam “sadece kendinize değil, çaresizlikten yorulmuş her insan için Allah’tan Rahmet dilemeniz ve din kardeşlerim benim içinde ederseniz eğer; bana, benim sevdiğim gibi beni sevebilecek bir dost göndermesini dileyin Rabbimden”. Allah dualarınızı kabul etsin.

Adem Koçaker

Kalemin Secdesi