Yine aldı eline kalemi

bu beceriksiz şair

şair demeye de  bin şahit ister haa

fazladan iki kelimesi bile yok elinde

tek şey var bildiği onu söyler, onu yazar

umut, hayat, ölüm, AŞK tek kelimedir onun için

ne zaman düşünse ki;

kağıda kalem değdirme vakti

ne zaman duysa ki; kalbini,

güm güm vuruyor göğüs kafesine

ne zaman işitse ki;

bahardaki o güzel sesleri

hep o kelime gelir aklına, yüreğine, kalbine, kalemine...

hep onu yazar,

hep onu okur

ve hep onu düşünür.

şöyle derdi bana; sen sen ol evlat

ne zaman hayatta acıyı sevince katcak kadar

sevdin bir ismi

ne zaman bir isim ki sana şu evreni kendiyle  özetler

işte tam o zaman evlat, sen de buldun o kelimeyi...

meğer o satırlarca yazdığı kelime

sevdiğinin adıymış

meğer o yağmur damlalarıyla yazdığı kelime

sevdiğinin adıymış

şimdi ben de ne zaman rüyaya dalsam

ne zaman elime kalemimi alsam

ne zaman ki hayata göz kırpmaya kalksam

hep o kelime elimden tutar...

EY SEVGİLİ; aşk, senin adın benim için

umut, hayat... senin adın benim için

şairsem eğer ki, şayet beni  kabul görürsen sen böyle

kalemimdir, kağıdımdır, kalbimdir

SENİN ADIN  BENİM İÇİN............