Bir oyuncak olmuşuz elinde kukla misali,

Nerede o eski güzel günler artık hayali,

Ey hayat biz seni sevdik seveli,

Unuttuk özümüzü, benliğimizi, kendimizi.

Kader deyip öne eğilen kafalar,

Ak olsan bile dünya seni karalar,

Ey hayat sana yakışmayan laflar,

Adam olup da kendimizi bildik bileli..

Ar ölmüş namus can çekişiyor,

Kimileri ekmek ekmek diye meleşiyor,

Artık hayat da gittikçe zalimleşiyor,

İnsanca vurmadan öldürmeyi bildik bileli.

Bir nesil var ki çıldırmış zevkten,

Yetimin hakkı cep harçlığı olmuş hepten,

İnsanlar el açıp medet umuyor gökten,

Zoru görünce kaçmayı bildik bileli.

Öldürmek kadrolu meslek edinilmiş sanki,

Dünya dünya değil kocaman han ki,

İyi diye görünen öyle kötüler var ki,

Arkadan vurmayı bildik bileli.

Güzel günler yok, artık hepsi geçmiş,

Dost bildin konuştun sonra arkadan sövmüş,

Bir de utanmadan karşına geçip seni övmüş,

Yalaka olup yalakalığı bildik bileli.

İşte ağlayacak yerde güldüğümüz halimiz,

Hiç kendimize iyi demeyelim hepimiz zalimiz,

Biz hayata mağlup olduk biz yenilmişiz,

Yaratılışımıza zıt yaşamayı sevdik seveli..