Kanımı donduracak kadar soğuk bir denizde gökyüzüne baksam önce. Orda süzülmemin imkansızlığı üzse beni. Sonra ellerimi uzatsam, ayaklarım kumda kaysa ve ben derinlere dalsam. Sualtındaki maviliğin tonuyla aşırı mutlu olsam.  Nefes alma sorunum olmasa da sürekli bu maviliği görse gözlerim, diye düşünsem. Kendimi zorlayıp parmak uçlarımı kumlara değdirmek istediğimde ciğerlerimin buna izin vermemesi.

Bu sefer gerçekten de su yüzeyine çıkamadan ölücem galiba korkusunu yaşasam bir kez daha.  Her seferinde yaşarım da. Nefes vermeye başlasam artık. Su kabarcığı olsa her yanım. Can havliyle çıksam. Doya doya nefes alsam. Plajdaki insanların az önceki mutluluğumdan habersizce yan gelip yatmaları sinirimi bozsa da bu o anın bana özel olduğunu düşündürse.  Sonra onlara arkamı dönsem, bir kez daha ?