Her ömrün bir eylülü vardır dediler ve bu eylül de geldi geçti neredeyse... Sonbahar işte, insan dışarı çıkarken ne giyeceğini şaşırıyor. Hava bi öyle bi öyle. Tıpkı insanlar gibi. Ne zaman nasıl olacakları belli olmayan, nerede ne şekilde yanında veya karşında olacağına ihtimal veremediğin gibi. Sonbahar işte, insanın içine kendiliğinden gelen moral bozukluğu o can sıkıntısı. Her şeyi ne kadar da aynı yaşıyoruz. Tüm çabamız biraz farklılık aslında bu aynılığın içinde dahi. Sonbahar işte, sürekli aynı şarkıyı başa sarmakla geldi de geçiyor. En sevdiğin şarkının melodisine takılı kalmışcasına. Ben hala o bıraktığın gündeyim sanki. Deniz kenarı bile iyi gelmiyor sanki. Hep iyi olmak için çabalasam da hep bir şeylerden eksik kalıyorum gibi. Ne kadar çok yapsam da aslında o kadar az, o kadar büyük bir hiç gibi geliyor yaptıklarım..

Her sonbahar bir vedadır hayatında. Ben geri dönüşünü dört gözle beklediğim en büyük vedamı yaptım seninle, senden habersiz. Oysa ne çok konuştum ne çok anlattım sana olanları senden habersiz. Görmek isteyen görürdü. Peki ya neden istemedim? Küçücük bir kıpırtıyla başlayan bu heyecan sessiz sedasız bir vedayla son bulmamalıydı. En büyük haksızlığı yine sen yaşattın hayatıma.

Sonbahar işte... Saat beş dedim mi havaya bir ağırlık çöküyor. Bununla orantılı olarak insanlara da... Bazı günler bardaktan boşanırcasına yağmurlu, bazı günlerse ağaçları yerinden oynatacak kadar kuvvetli rüzgarlı. O soğuk her zerreye öylesine işleniyor ki bir bütünü yaşıyorsun. Camları kıracak gibi esen rüzgarın sesi ninni gibi geliyor kulağa. Bazen oturup düşünmek için fırsat işte! Bazen de yağmurdan kaçan deli gibi insan yığını. O güzelliğin kıymetini bilmeyen, daha doğrusu belki de anlayamayan topluluklar. Oysa; yağmuru yaşayamayan insan eksiktir çünkü insan o zaman en güzel şekilde hisseder.

Sonbahar işte, her akşam demlediğimiz çaylarla geldi de geçti.. Sahi ya çay var! En büyük hazinemiz değil mi hüzünlü soğuk günlerimizde? Tir tir titrerken aldığın bir yudumla ısınman gibi mucizevi. Çay dediğin şen şakrak sohbetle içilir. İçini çay kadar ısıttığı insanlarla içilir. O yüzden herkesle yaşama bu özel anı. Gecenin karanlığında içine düşen sıkıntıya dahi el uzatabilenle yaşa bunu. Hadi şimdi bunun üzerine bir çay koy da için. Bu soğuk günlerde içiniz ısınsın sevdiklerinizle ve sizi sevenlerle..

''Benim sana verebileceğim çok şey yok aslında

Çay var içersen?

Ben var seversen?

Yol var gidersen?..''

Aşık Veysel