İlk görüşlerden olmayacak gibi hissediyordum uzun vadeli olacak ya da ebedi susacaktım. Şuanlık ebedi susmaktayım. Neyse gelelim o uzun saçlı, gözleri ela gibi boyu da selvi kadar olmasa da uzun boylu hafif toplu ve konuşması zarif, o güzel insana... Tanışalı uzun zaman olmadı ama ben onu bu kadar tanıdım yetti bana.

Konuşurken birisine kadar bakarım beni anlasın diye. Belki anlamıştır ama daha yeterli değil. Daha çok şey yapmam gerek mesela direk konuşup ''ben her zaman yanındayım iki elim kanda olsa bile'' diyebilirim ya da onunla samimilik anlayışımı daha da ileri taşıyabilirim. Onları yaptığımı düşünelim, her şey güzel oldu; kafelerde, parkta, okulda, sokakta her yerde onunlayım, herşeyimiz güzel geçiyor ve sadece bi' buse dokunduracak kadar uzağımda. Gözümü sımsıkı kapattım ve içimden ''hadi hadi'' derken; alarm sesiyle uyandım ve yine en yoğun günlerden pazartesi ''Ah ne güzel!''.