Bi apartmanın bodrum katında, tozlu bi masa başında, titreyen mum ışığında, bu sözlerim sana... Gecen hayrolsun sevgilim. Uykuların da ben gibi kaçık, ehh biraz da tatlı olsun. Canım, soluma en çok yakışanım. Mecalim yok gibi artık sensizliğe direnmeye. Kalemim bile titrer oldu aramızdaki soğukluktan. Yıllar bile yetmedi seni unutturmaya. Nasıl etsem bilemedim. Yaza yaza bitirmeyi planlarken seni, çoğaltmışım içimde. Çığ gibi düşüyorsun her gece kayan yıldızların kuyruğundan; yüzümde süzülen gözyaşı misali. Bekliyorum dinmesini. Biliyorum dinerse gelirsin. Biliyorum dinerse yakmaz artık yüzümü. O kadar çok soruyorum ki kendime, hiç birinin cevabını sen gelmeyince bulamayacağımı bile bile. Belki diyorum, belki soruma cevap olur gelir gözlerin. Ahh be yüreğini sevdiğim; söylesene şimdi, kim kurtarır bu enkazın altından beni ..