Edindiğin acıları el yordamıyla saklamaya çalışırken, akşam başını yastığa koyduğunda, engel olamadığın göz yaşların içinde bulunduğun kocaman hikayeyi tamamen özetler aslında. Belki iki satır, belki çarşaf çarşaf sayfalar; ne kadar anlatabilirsen. Ne kadarını becerebilirsen. Ya da ne kadar susmak istersen. Bazen hiçbir şey yokken, bazen şiddetli deprem sonrası. Ruhun ne kadar etkilenirse. Yazmaya ne kadar gücün varsa. Gözlerin ne kadar ıslandıysa.

Aklınla acılarını bastırıp, ihanet etme kalbine. Gideceğin yolun iki kılavuzu varken teke indirme. Merak etme kafa karışıklığı yapmaz. Birinin eksik kaldığı yeri biri tamamlar. Sen güven kendine. Bunu da atlatırım de. Hayat dediğin kazadan can havliyle değil de, kendinden emin adımlarla kalk ayağa. Kalk ki tozun dumanın karışsın birbirine. Yaşadığın kayıp seni şu anki senden daha güçlü kılsın ...

Ki ölümden daha ciddi bir şey varsa şu hayatta ….