Belki de babamdan sonra sana en çok aşık olan insan benimdir. Sevgisine muhtaç olduğum biricik anneciğim. En zor zamanlarımda Allah'tan sonra sığındığım, tek bir sarılışınla beni üzüntülerimin içinden çekip çıkaransın sen. Her sabah uyandığımda var olduğun için dua ettiğim, bir an bile olsa sensizliği düşünmeyi dahi düşünmek istemeyen; sesine, kokuna ihtiyaç duyan  21 yıllık  kızınım. Sen farkında olmadan yüzünü inceliyorum her kahvaltıya oturuşumuzda. Yüzünde tek bir kırışık yok ya nasıl seviniyorum, yaşlanmamış benim biricik annem diyorum. Hala yanımda benim, yanı başımda... Hani derler ya; hep kızların ilk aşkı babalarıdır diye, benimki sendin galiba annem. Nefesine ihtiyaç duymadığım tek bir an bile yok. Hatırlamıyorum...

Annem değilsin sanki; bir sırdaşsın, arkadaşsın bana. Rabbimin bana bu hayatta vermiş olduğu en güzel armağansın. Kah gülerek kah ağlayarak tutuyorsun ya ellerimden, karanlıklardan aydınlığa götürüyorsun ya beni... Ne olursa olsun yanımda oluyorsun ya. Cennet ayaklarının altında mı bilmiyorum ama tek bildiğim şey var olduğun dünyanın benim için cenetten farksız olduğu. Senin gibi bir annem var benim. Hiç düşünmeden ölüme gidebileceğim muhteşem bir annem var. Yanında hala küçük bir kız çocuğuyum. Hastalandığımda ilgilen, ağladığımda sarıl, ihtiyaç duyduğumda bir tek sen yanımda ol istiyorum. Sevgililer derler ya birbirlerine 'nefesimsin' diye…  İşte benim nefesim sensin canım annem. Benim her şeyim sensin… Gözlerindeki o huzur, o sevgi, o güven hiç eksik olmasın.

Tek dileğim senin gibi bir anne olmak, çocuğumun da bana bu denli aşık ve bağlı olması. Seni çok seviyorum, iyi ki varsın...