Cesursan; gerçekten aşık olabilirsin, değilsen sadece kendini kandırmakla yetinirsin. Oyun oynarsın ömrün boyunca, karşına kim çıkarsa çıksın… Çünkü, cesaretin yoksa, hiçbir zaman gerçekten aşık olmak nasıldır bilemezsin…Bildiğin kadarıdır gördüğün, gördüğün kadardır yaşadıkların…

Bir gün belki tüm cesaretini toplayıp seversin birini ve gerçekten aşıksındır artık… İşte zorluk da tam bu anda başlar. Aşk cesaret ister; çünkü sonunda muhakkak acı vardır, gözyaşı vardır ve sen yeteri kadar cesursan, tüm bunlara rağmen aşık olursun, gerçekten seversin sonra da sonsuz yalnızlığının içine gömülüp gidersin…

Kendi kendine sevmeye devam edersin içten içe, ama sadece kendinle yaşarsın artık… Seversin, özlersin, ağlarsın, gülersin… Sadece sen varsındır bu oyunun içinde artık, başka kimse yoktur…

Bir gün belki diyerek zaman geçmeye başlar. Sonra bir gün durursun, derin bir nefes alırsın ve kendi kendine ; "Evet, ben büyük bir aptallık yaptım" dersin. "Artık sevmek yok hiç kimseyi…" Yıllar tıpkı bir gözlük gibidir, hata yaptırırlar ve sonra kolayca yok olurlar. Sadece sonuçlarıdır geride, elinde arta kalan… Artık görmemeye başlarsın, cesaretin kaybolur gider ve sevemezsin yeniden kimseyi… Kime baksan onu görür, kiminle konuşsan onu duyar, kime dokunsan onu hissedersin ve sevmekten vazgeçersin… Yanına yaklaştırmazsın kimseleri… Doğrusu yoktur bu yolun, her doğru herkese göredir, her yanlışın olduğu gibi…

Sözler verirsin kendine, sonra sana verilen sözleri hatırlarsın. Canın yanar tekrar, tekrar… Sana verilen sözler tutulmamışsa, ki şuan bu durumdaysan tutulmamış demektir; sen de kendine sözler vermezsin, çünkü tutamazsın artık… Cesur değilsindir çünkü… Gitmesini hiç istemezsin ama giderler, bitmesini hiç istemezsin ama biterler… Yarım kaldıysan eğer, yarım bırakırsın artık her şeyi… Hiçbir girdiğin yolun nereye gittiğini bilemezsin ve hiçbir yolu da bitiremezsin artık…

Sonrasında mı?

Yalnızlıklar olur tek dostun, tek sırdaşın ve bir de o… O yoktur ama sen onunla konuşur durursun… Normal olanlar sana göre, yani hiç cesur olamamış olanlar seni deli zannederler, varsın öyle bilsinler dersin ve güler geçersin… Hayatlarında bir kere bile o cesareti gösterebilmiş olanlarsa bilirler ve anlarlar ne olduğunu…

Ne kadar acı çekmiş olursan ol, özlemeye ve sevmeye devam edersin. Kimsenin anlaması ya da anlamaması umurunda değildir artık… Çünkü, sen istediğini yaşıyorsundur; sadece istediğin gibi… Bazen bağışlamaktır en zor olanı ve bekli de bağışlanmayı istemektir… Kim bilir? Aslında, mühim olan tek şey bağışlanmak isteyenin dönüp gelmesidir. Geri geldiğinde cesaretini toplamıştır çünkü ve senin de cesaretin aynen geri gelir… Onunla başladığı gibi aynen onunla devam eder…

Eğer hiç gelmezse, hiç başlamaz ve hiç geri gelmez…

Aşk cesaret ister, istemeye de devam edecektir…

Hem geçmişte, hem de gelecekte…