Sessizliğimde kayboldu çığlıklarım. Haykırdım gökyüzüne, duymadın sesimi... Aslında bir duyabilseydin, dokunabilseydin sesime nefesinle... O zaman anlardın ve taa derinden hissederdin sevgimi... Yüreğin titrerdi işte o zaman...

Senin sevgin ve sana olan sevgim öylesine büyük bir yer kapladı ki yüreğimde, inan başka hiçbir duyguya yer kalmadı... Doldu ve taşıyor adeta...

Kimsesizliğimde yaşadım sensizliğimi, yüreğimde taşıdım özlemini, gözlerimde taşıdım gözlerini... Bir gün çıkıp geleceksin, geri döneceksin umuduyla yaşadım, bu güne geldim...

İşte buradayım, tam karşında! Sen gelmedin, bulamadın beni ama bak geldim sonunda... Gözlerime bakabilsen aynı tutkuyu, ellerime dokunabilsen aynı sıcaklığı şu an yine hissedebilirdin...

Ama sen hala bakmıyorsun gözlerime, tutmuyorsun ellerimi, sıcaklığımı hissedemiyorsun hala... Bak geldim işte, özlemim dağlar kadar, ya sen?

Haydi sevdiğim aç güzel gözlerini, yarin yanı başında işte... Duydum ki beni özlemişsin sen de ve hemen yollara dökülüp geldim işte... Haydi kalk sarıl bana... Bu kadar mı kırgınsın yüreğime, gözlerime...

Bu sefer de ben geç kaldım değil mi? Hem de çok geç kaldım, biliyorum...

Niye beklemedin ki beni? Sen bana gelemedin, ben sana geldim, sen gitmişsin...

Bekle sevdiğim, bari bu sefer bekle... Zaten başka şansın da yok bu sefer... Kaçabilecek, gidebilecek bir yerin yok, daha öte bir yol yok...

BİTTİ...