Her birimiz bir şekilde dünyaya geliyoruz ve yaşamaya başlıyoruz. Ve yaşam hikayelerimiz yazılmaya başlıyor yaşanmışlıklarla birlikte...

Acılarımız,

Sevinçlerimiz,

Kırgınlıklarımız,

Üzüntülerimiz,

Aşklarımız,

Sevdiklerimiz,

Sevmediklerimiz,

Kazandıklarımız,

Kaybettiklerimiz...

Vesaire vesaire...

Sonuçta doğuyoruz, yaşıyoruz ve ölüyoruz sadece...

Arada yaşananlar sadece bir hikaye; bazılarımızınki uzun, bazılarımızınki kısa... Bazen bir deneme yazısı kadar kısa, bazense cilt cilt romanlar oluşturacak kadar uzun...

Yaşarken o anı; üzülüyoruz, kırılıyoruz ve bazen gözyaşı döküyoruz... Sonra yıllar geçiyor dönüp bakıyoruz da yıllar öncesine, aslında ne kadar küçükmüş üzüldüklerimiz... Çünkü, biz büyüdükçe bizimle birlikte acılarımız da büyüyor, aslında biz farkına bile varmadan... Artık eskiden deli gibi canımızı yakan hiçbir şey bizi acıtamıyor...

Çünkü, artık büyüdük.

Hele bir de öyle acılar var ki, hayatımız boynca hiçbir şey onlar kadar acıtamaz canımızı... Kayıplar! Ama büyük kayıplar... Anne gibi, baba gibi... İşe onların kayıpları hayatta asla yerine daha ağır bir acı gelmeyecek kadar büyük oluyor çoğumuz için... Ama bu durum tabii ki göreceli, kişiden kişiye değişiyor...

Tek gerçek şu ki, eğer aile bağları güçlü değilse bir insanın hayatı boyunca, işte yaşamda en korkulası insan odur. Çünkü, değer ve sevgi kavramları tam olarak gelişmemiş bir insan vardır karşınızda ve bu tip insanların genellikle kaybedecek ya da kaybettiklerinde çok üzülecekleri hiç bir şeyleri yoktur hayatta ve olmayacaktır asla...

Şimdi ben dönüp bakıyorum geriye... Ne kadar boş şeyler için, gereksiz insanlar için, basit konular için üzmüşüm kendimi ve yok yere harcamışım gözyaşlarımı... Şimdi olsa; bir saniye,hatta bir salise bile üzülmez, bırakın gözyaşı dökmeyi, gözlerimin dolmasına bile izin vermezdim bir çok konu için...

Ama işte maalesef yaşarken öğreniyor insan hayatı, hele bir de sırtını dayadığı çınar ağacı gittiyse eğer işte o zaman büyüyüveriyor aniden... Daha da netleşiyor işte o zaman yaşadığı her şey...

Hepimizin bir hikayesi var ve tabii ki benimde ... Ve bir gün bu hikayenin de sonu gelecek...

Bilmem... Belki mutlu, belki de mutsuz son...

Yaşayıp öğreneceğim ben de herkes gibi...