Bazen, çok karışık oluyor her şey ve içinden çıkılmaz bir halmiş gibi gelmeye başlıyor insana...

Ne yana dönsen karamsarlık ve çıkmaz yollar varmış gibi... Ne yapacağını bilmeden savrulup gitmek ne kadar doğru bilmiyorum.

Bir an, umut etmeye ve hayal etmeye başlıyorsun ve sonra birden bire net olduğunu sandığın her şey bulanıklaşıveriyor. Kime ve neye ayrıca nasıl güveneceğini bilemeden yaşamaya devam etmek manasız ve anlamsız gelmeye başlıyor aniden. Sarıldığın insanlar sanki hiç yokmuş gibi yani var olmamışlar gibi hayatından birden bire kaybolup gidiveriyorlar. Bir bakıyorsun ki yoklar... Oysa bir an öncesine kadar vardılar, hayatına dahillerdi, senden birşeyler vardı hepsinde...

Ve artık yoklar...

Özlemek mi geliyor ardından yoksa, sadece egoistçe hislerimize sığınıp onlar olmadan ne yapacağımızı bilemememizin verdiği o soğuk buhran mı bilmiyorum.

Biz bunun adına özlemek diyoruz.

Aslında, bize çocukluğumuzdan beri öğretilmiş olan duygulardan birini hissediyoruz sadece. Gerçekte hiçbirimiz bu duygunun ne olduğunu bilmiyoruz. Öğrendiğimiz özlemek olduğu, belki de sadece bencillik... Ama bize öğretilen bu olmadığı için bunun bencillik olduğunu da kabul edemiyoruz.

İnsanlık tarihinden beri süregelmiş o sihirli yaşam çarkının içinde babadan oğula geçer gibi ailelerimizden bize aktarılan, onların yaşadıklarını izleyerek öğrendiğimiz duygu karmaşasından başka bir şey değil aslında hissettiğimiz...

Ve böylece geçip gidiyor günler, haftalar ve aylar hayat döngüsünün içinde... Birileri bizim hayatımızdaki varlıklarını sonlandırırken, diğer bir tarafta varlıklarını başka insanların yanında belki de bambaşka bir yerde devam ettiriyorlar ve sonra oradan da kayboluyorlar ve böylece yaşam dediğimiz keşmekeş geçip gidiyor yavaş yavaş...

An geliyor artık tüm süreçler duruyor, her şey son buluveriyor biranda... Bazılarının dediğine göre ilahi bir ışık beliriyor, bazılarına göreyse sadece derin bir karanlık...

Ve belki mutlu ya da belki mutsuz, ne olduğunu ancak o ana geldiğimizde anlayabileceğimiz, bize kimse tarafından bilinmediği için öğretilemeyen sona doğru yeni yolculuğumuz başlıyor.

Tabii ki, ben de bilmiyorum bu yolculuğun nereye ve nasıl olacağını herkes gibi...

Umudum odur ki, yaşam dediğimiz bu karmaşık döngü orada gerçekten bitiyor olsun ve yeni bir döngüyü daha yaşamak zorunda kalmayalım...