Zamanın durduğu noktadan sesleniyorum sana...

Burada akrep de yelkovan da küsmüş saate. Nefes alış verişlerimi bile hissedemiyorum. Ya kalbim ? O da mı durdu yoksa? Bu sessizlik kulaklarımı aldatıyor olmalı. Bir fikrim var. Şimdi her neredeysen kalkıp gel. Sen gel ama, dedim ya; burada zaman durdu. O yüzden zaman kavramı yok bende. Vardığın yerde olurum. Sen yeter ki gel. Nasıl bir çaresizlik ki bu karanlıkta bulamamak gibi gitmek istediğin yeri, öyle bir çaresizlik ki bu, sanki yanmak cayır cayır. Dudaklarımdan bir sabır bir de şükür sözü eksik olmuyor. Ya sen? Bir fikrim var. Hadi duan olayım. Belki karanlığımı aydınlık edecek olan sensindir ? Belki ateşe su sen olursun? Ne dersin?