Ne kadar yabancı bir kelime 'baba'...

Saat 1 oldu ben hala uyuyamadım. Sen rahat uyuyor musun BABA?

Görüşmeyeli 2 seneye yakın oldu. Hiç merak etmiyor musun?

"Kızım ne yer, ne içer, ne yapar." demiyor musun? Babalık böyle bir şey olmaz, olmamalı. Düşünüyorum da sana sarıldığım bir an var mı? "BABAM BENİM" diyebildiğim tek bir an bile yok. Baba kelimesi benim için çok yabancı. Bir yandan çok sıcak ama bana çok uzak...

Ben babaların nasıl olduğunu arkadaşlarımdan öğrendim. Onlar babalarıyla yaşadıklarını anlattı, bense sadece sustum, dinledim. Ne yapabilirim ki? Bilmiyorum, öğretmedin ki babalığı.

Bari çocukluğumu yaşatsaydın bana, çok muydu?

Senin korkundan dışarı çıkamazdık. Hatırlıyorum da 1.sınıf bitiminde ilk karnemi almıştım ve 'pekiyi' ile  bitirmiştim. Senin sormanı bekledim "Ne istiyorsun kızım?" diye, sormadın ama olsun dayım sormuştu ve utangaç bir tavırla "bisiklet" diyebilmiştim. Ama sen dışarıda sürmeme izin vermemiştin, sadece küçücük bahçede sürmeme izin vermiştin. Bir ara sen gelmezsin diye çıktım sokağa, sürdüğüm mesafe çok uzak değil. Sen çıktın karşıma ve hemen eve soktun, kızdın, bağırdın, dövdün... Ben senin yüzünden çocukluğumu yaşayamadım, hep evde o küçücük bahçede  geçirdim anlıyor musun ?

Niye yazıyorum, neden yazıyorum bilmiyorum. Kimseye anlatamadığım seni kağıtlara yazıp rahatlamak istiyorum belki de...

Senin sayende öğrendiğim tek şey  GÜÇLÜ OLMAK. Ha bir de babana bile güvenmeyeceksin.

Sağ ol anlamını bile kavrayamadığım babam sağ ol. Rahat uyu yatağında, hiç düşünme her zamanki gibi bizi.

BEN İYİYİM...