Kırılanları ayrı koy azizim. Hastalıklı tutkularını da bir kenara bırak. Boşver şimdi zamanın senden alıp götürdüklerini. Zaten amaç kıtlığı içinde geçirdiğin onca yılda bir soruyu bile kendine yöneltememişken, şimdi bunu düşünmek bir fayda sağlar mı?

Yanılmışlar yahu.

Zararın neresinden dönülse kâr olur mu hiç? Üzmüşler seni hem.

Varolduğun yere ait olmadığını bilerek ve varolmadığın bir bedende bir boşluğa ilerleyerek bir ömrü harcamak zor olsa gerek? Kırmışlar seni hem.

Eşref-i mahlukat tamlamasına nâil olmuş mahlukların, yeryüzünde birer solucan haline gelmesini izlerken, yok yere nihayetsiz çırpınışların ne denli aciz..

Ve boşverilmişsin sen,

Bomboş bir mekanın boşverilmişleri tarafından.

Aldırma desem gönül boşvermekten aciz, bütün kalbinle doğrulsan da dilinin kırılacak bir kemiği yok bilirim.

Kırılanları ayrı koy sen azizim.

Ne lazım olduysa bir dirhem huzur için, bunların hepsini ömründe ayrı koy.

Gönlünün tozlu raflarına, ömrünün de eskimiş yıllarına gömdüğün anılarda aramaktan yorulmadın mı kendini?

Sen hastalıklı arzularını da bir kenara bırak. En iyi anları insanın bunlardır hem.

Elbette ki gider yine birileri ve birileri de gelir.

Hayat...

Kâfi miktarda okunaklı bir mektup

Ve kat'i sûretle dokunaklı bir şiir..