Nefes alabildiğim yerdi senin göğsün..

Ve yine yaşayabilecek kadar nefes almamı sağlayan sarılışların..

Kurduğum hayallersin sen..

Yitip gitme ihtimali dahi olmayan..

Ve bir çiçek kokusu her yanımı saran..

Sen; kadın!

Sen benim sebebim, yaşam ve ölüm arasındaki çizgimsin..

Sağ elimden verilen amel defterim..

Öldüğümde meleklere bile bahsedeceğimsin..

Onca kat altında yerin..

Sen diye inlemelerimsin..

Sen..

Ahiret günü baş ucumda bekleyen bir parça umutsun..

Hüznüm kollarında son bulsun..

Kendi denizimde kaybolduğumda bana yol gösteren deniz fenerisin..

Toprağa ayak bastığımda yönümü bulduğum kuzey yıldızı..

Yaradana ettiğim dualarsın..

Sen; kadın!

Sen benim ölüm fermanım, yaşayabileceğim yarınlarsın..

Seni seviyorum diye diye yitirdiğim bir yelkenli..

Ardından baka kaldığım yerdeki iskelemsin..

Altında soğuduğum ağaç gölgesi..

Ve ısındığım ateşimsin..

Bilesin..