Şeb-i Yelda da Sana Bir Dem

Sana yazmak,

Gece kayıp bir vakitte,

Ardından amaçsızca yürümektir.

Seni hissetmek,

Kalem tutan soğuk ellerin,

Mezapotamya sıcağında kavrulmasıdır.

Sana bakmak,

Bulutlu bir kış akşamı,

Ay ışığından ayrılamayan gözlerdir.

Sana seslenmek,

Bir kundak sıkılığında,

Derdini tek nidayla anlatmaktır.

Sana kavuşmak,

Kavrulan bir toprakta,

Bir damla su olmadan yeşermektir.

Sana kızmak,

Hakkım olmayan bir mirasta,

Kaderim olmanı beklemektir.

a.p